Idący na stację Radegast

Ulice pamiętają.

Ostatnio często jeździłam ulicą Sporną w kierunku Inflanckiej. Dokładnie tą trasą szli łódzcy Żydzi na stację Radegast. Zawsze przemierzając te trasę o nich myślałam. Ulica robi na mnie przejmujące wrażenie.

Wspomnienie o anonimowym Żydzie

Od wielu lat pasjonuje się kulturą żydowska,historią mojego miasta.

Wspomnienie o anonimowym Żydzie

Jestem już z tego pokolenia, które o Żydach może co najwyżej poczytać. Oni już nie istnieją w świadomości moich rówieśników inaczej niż tylko jako synonimiczne określenie dla złodziei, oszustów, lichwiarzy, jakiś "Mędrców Syjonu" czy Izaaków Stoltzmanów.

Iudaeus Anonimus

"Przedwczoraj widziałem na ulicy mego miasta chasyda. Starszego wiekiem, w bermycy, w czarnym zimowym paltocie. Raźno sobie szedł. I ucieszyłem się. Przypomniałem sobie słowa poety Herberta, że Polska bez Żydów na ulicach nie jest dla niego Polską.

Agnieszka Sokal

Dzisiaj dołączyłam. Wspominam mojego ojca i długie rozmowy z nim...

Mój ojciec miał 7mioro rodzeństwa. Pochodził z Przemyśla. Miał cudowną matkę z rodziny Schorów. W rodzinie wszyscy pilnie się uczyli, chociaż panowała bieda.

Rozalia Wolska

Ze względu na tajemnicę w rodzinie bardzo mało wiem o pochodzeniu mojej kochanej Babci Rozalii. Mieszkała po wojnie w Łodzi najpierw przy ulicy Buczka, a później Róży Luxemburg. Urodziła się na terenie chyba obecnie Białorusi w miasteczku Zakoziel.

Liba Mirla Ingeborga Fleszer

Tęsknię za Tobą Babciu Inusiu...

Wdzięczna jestem wszystkim, w tym również twórcy tego portalu, dzięki którym dożyliśmy czasów, gdy za przyznanie się do swojego żydowskiego pochodzenia nie grozi emigracja, więzienie, nie mówiąc o śmie

Wspomnienie o anonimowym Żydzie

Zdjęcia synagogi w Łodzi - miasta, które przed wojną było stolicą kultury żydowskiej.

Joanna Amsterdamska

Uczyłem się w szkole podstawowej w Łodzi przy ul. Żeromskiego. W drugiej albo trzeciej klasie w 1968 "zakochałem" się w koleżance z klasy Joannie Amsterdamskiej.

Elżbieta

Miała szaroniebieskie oczy i drobne ciało. Wstrząsały Nią dreszcze kiedy płakała wychylona z okna pociągu na Dworcu Gdańskim. Krucha, jeszcze na wpół dziecinna, a już nagle wydoroślała w swoim cierpieniu istota odtrącona przez tak wielu z nas.