Aleksandra

Tęsknię codziennie. Myślę o Nich i pamiętam. I tak bym chciała, żeby wiedzieli, że ja współodczuwam Ich ból, żałując, że nigdy nie było mi dane pomóc Im, gdy tego tak bardzo potrzebowali. I jeszcze chciałabym, żeby wszyscy to rozumieli, potrafili dostrzec ogrom Ich cierpień, istotę Zagłady. Nie potrafię tych uczuć wyjaśnić w jakiś racjonalny sposób. Dzięki tej inicjatywie wiem jednak, że nie jestem w nich osamotniona i to jest niezwykłe.. i wspaniałe! Tęsknię też bardzo za Doktorem Edelmanem. Był jedną z osób, których obiecałam sobie w życiu słuchać.