Kraków

Leon Silberbach

Jestem w posiadaniu bardzo ciekawego i wyjatkowego tekstu. Są to wspomnienia krakowskiego Żyda, Leona Silberbacha (Leo Bacha), który wyemigrował do USA i tam spisał swoje wspomnienia na temat Holokaustu oraz zycia w przedwojennym Krakowie, jego relacji z sasiadami. Przetłumaczyłam już kilka rozdziałów z j. angielskiego na polski (łącznie jest ich 13). Dwa rozdziały tłumaczyłam dla Nowohuckiego Centrum Kultury. Na bazie tego materiału powstał własnie film "Pamietnik Leo" w reżyserii Marka Norka. Fragment wspomnień wykorzystano także w albumie "Czas zatrzymany" autorstwa Adama Gryczyńskiego.
Gdyby byli Panstwo zainteresowani, bardzo proszę o kontakt mailowy.

Pobierz załącznik

Autor: Aleksandra Erbert

Napisz komentarz

Pola oznaczone * muszą zostać wypełnione.

Robert Palusiński

Kraków Leon Silberbach
Komentarz:4 , pią marzec 11, 2011, 09:21:17

Jestem z Krakowa i wszystkie podobne wspomnienia bardzo mnie interesują -- czy możnaby otrzymać całość wspomnień (English OK)?
Pozdrawiam
Robert Palusinski

Magda Franczyk

Re: Leon
Komentarz:3 , sob grudzień 25, 2010, 12:16:02

witam!

przeczytałam jednym tchem część wspomnień przez Panią umieszczonych - czy udało się przetłumaczyć całość? Jeżeli byłaby możliwość przeczytania - będę wdzięczna.

pozdrawiam,
Magda

Esther Friedrich

translated chapters of Leon Silberbach´s memoire
Komentarz:2 , nie listopad 21, 2010, 22:16:18

Dear Mrs Erbert,

I would like to know if it is possible to read Mr Silberbach´s memoires, but in English?
would it be possible if you could send me those chapters you´ve got?
Thanks.

Maria madeyska

Re: Leon
Komentarz:1 , nie lipiec 11, 2010, 13:25:20

Moja rodzina była antysemicka. Mój dziade,Henryk Józef Sienkiewicz,syn pisarza uważał-sam były więźeń gestapo, że Hitler oddał nam przysługę pozbywając się Żydów.
Widziałam kiedyś przenoszenie Tory na krakowskim Kazimierzu, a łzy same płynęły mi z oczu, bo straszna krzywda nam się stała,że naszych starszych braci już z nami nie ma.
Tęsknię za tobą, Żydzie, choć znam cię mało,albo wcale, ale jesteś częścią mojej kultury, mojego dziedzictwa. Tęsknię i wstyd mi.